Bugün Fransa' daki ilk işimi buldum. Gönüllü kütüphanecilik! Daha önce bahsettiğim gibi burda her işe gönüllü olan insanlar var ve bir çok kuruluş, organizasyon da bu şekilde devam ediyor. Fransızca hocamın verdiği bağlantı üzerine, heyecanlar içinde ve kapısına gelince nerdeyse vazgeçmek üzereyken, uzun bir yürüyüş sonucu mahalle arası kütüphanemi buldum "Bibliothéque Pour Tous" yani herkes için kütüphane. Camdan gözüktüğü kadarıyla tavana kadar tüm duvarlarında bir sürü kitap olan başkaca lüksü olmayan bir yer.
Kapıyı çaldım her ne kadar içerisi gözüküyorsa da daha kibar olur diye düşündüm. Ancak bu durum içerdeki yaşlı kadını tedirgin etti. Merhaba diyip gönüllü kütüphanecilik için geldiğimi söyledim. Zannediyorum aksanlı fransızcamdan dolayı (süslenip püslenip gittiğimden görünüşümden olamaz) gönüllü yani maaş yok dedi. İşin mantığı bu gönüllü demek maaş almadan çalışmak dedim ve acaba hızla kaçsam mı diye düşündüm ama hayır bu önyargılı ihtiyarın beni vazgeçirmesine izin vermeyecektim. Valeri' inin verdiği ismi söyledim ama Jacqueline tatilden 15 gün sonra dönecekti. Bu arada henüz içeri girememiştim kapıda laflıyorduk. Biraz daha konuştuktan sonra kadın benden zarar gelmeyeceğine ikna oldu ve beni içeri aldı detayları konuştuk ve cuma öğleden sonraları 2,5 saat kütüphanede durmam için anlaştık. İşi bilmediğimden önceleri biriyle beraber olmamın dah iyi olacağını söyledi kabul ettim. Adımı sordu söyleyince anlamadı kağıda yazdım, telefon numaramı da isteyip istemediğini sordum ve zannediyorum bu noktada biraz rahatladı hatta gülümsedi bile denebilir. Neyse sonuçta artık bir işim var bu memlekette eski avukat yeni gönüllü kütüphaneci Beste Bonnard :)
Kapıyı çaldım her ne kadar içerisi gözüküyorsa da daha kibar olur diye düşündüm. Ancak bu durum içerdeki yaşlı kadını tedirgin etti. Merhaba diyip gönüllü kütüphanecilik için geldiğimi söyledim. Zannediyorum aksanlı fransızcamdan dolayı (süslenip püslenip gittiğimden görünüşümden olamaz) gönüllü yani maaş yok dedi. İşin mantığı bu gönüllü demek maaş almadan çalışmak dedim ve acaba hızla kaçsam mı diye düşündüm ama hayır bu önyargılı ihtiyarın beni vazgeçirmesine izin vermeyecektim. Valeri' inin verdiği ismi söyledim ama Jacqueline tatilden 15 gün sonra dönecekti. Bu arada henüz içeri girememiştim kapıda laflıyorduk. Biraz daha konuştuktan sonra kadın benden zarar gelmeyeceğine ikna oldu ve beni içeri aldı detayları konuştuk ve cuma öğleden sonraları 2,5 saat kütüphanede durmam için anlaştık. İşi bilmediğimden önceleri biriyle beraber olmamın dah iyi olacağını söyledi kabul ettim. Adımı sordu söyleyince anlamadı kağıda yazdım, telefon numaramı da isteyip istemediğini sordum ve zannediyorum bu noktada biraz rahatladı hatta gülümsedi bile denebilir. Neyse sonuçta artık bir işim var bu memlekette eski avukat yeni gönüllü kütüphaneci Beste Bonnard :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder